Περιγραφή
Η αρχική αντικειμενική αδυναμία παροχής δεν είχε αποτελέσει μέχρι σήμερα αντικείμενο μονογραφικής επεξεργασίας στη χώρα μας, καίτοι πρόκειται για ένα από τα κεντρικότερα ζητήματα του ενοχικού δικαίου. Ο αστικός κώδικας υπήρξε ο πρώτος σε πανευρωπαϊκό επίπεδο κώδικας, ο οποίος απομακρύνθηκε από τον ρωμαϊκό κανόνα impossibilium nulla est obligatio, συμφώνως προς τον οποίον η σύμβαση με αρχική αντικειμενική αδυναμία θεωρείτο άκυρη, και τον οποίον και σήμερα ακόμη ακολουθούν πολλές ευρωπαϊκές έννομες τάξεις. Και στην Ελλάδα, όμως, καλλιεργείται από μέρος της επιστήμης και γίνεται δεκτή από μέρος της νομολογίας η άποψη, ότι σε ορισμένες κατηγορίες συμβάσεων με αρχική αντικειμενική αδυναμία παροχής, ιδίως επί απόλυτης αντικειμενικής αδυναμίας, δεν βρίσκει εφαρμογή το άρθρο 362 ΑΚ, αλλά, αντιθέτως, πρόκειται για συμβάσεις άκυρες. Κατ’ άλλους συγγραφείς, εξάλλου, ακόμη κι αν πρόκειται για έγκυρες συμβάσεις, πάντως η ευθύνη του οφειλέτη για το διαφέρον εκπληρώσεως δεν συνάδει προς τον χαρακτήρα του πταίσματός του ως πταίσματος για περιστατικό του προσυμβατικού σταδίου, ιδίως μάλιστα στην περίπτωση των συμβάσεων με νόμω απαγορευμένη παροχή.
