Περιγραφή
Το «Αθήνα-Μόσχα» είναι εμπνευσμένο από τις «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ. Το «Τρεις Αδελφές (Mnemonic)» είναι σχεδόν διασκευή του ίδιου έργου. Στο «Bal Masque» τα πρόσωπα είναι διάσημοι υπηρέτες από έργα του Αριστοφάνη, του Σέξπιρ, του Γκολντόνι, του Στρίντμπεργκ, του Τσέχοφ, του Ζενέ, του Μπρεχτ, του Λόρκα. Στο «Πείραμα» πρωταγωνιστεί μια Κλυταιμνήστρα, μια Ηλέκτρα κι ένας ’μλετ. Το «Τίποτα» έχει αναφορές στον «Γλάρο» του Τσέχοφ. Στην «Ηλέκτρα εν Αχερδαίς» ένας θίασος παίρνει μέρος σε ένα θεατρικό φεστιβάλ με την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή. Το μόνο που δεν έχει καμιά σχέση με κανένα θεατρικό έργο και δεν έχει καμιά αναφορά σε κανέναν θεατρικό χαρακτήρα είναι το «Διακοπές στο Λόγκατετς». «Δεν είμαι συγγραφέας ούτε μ’ ενδιαφέρει να γίνω. Είναι πολύ μοναχική δουλειά για τα γούστα μου. Εμένα μ’ αρέσει η επικοινωνία, η επαφή, η συνεργασία. Τα έργα αυτά γράφτηκαν με διαφορετικό τρόπο το καθένα και για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Αποφάσισα να γράψω μια εισαγωγή σε κάθε ένα ώστε να θυμηθώ τον λόγο που έγραψα το καθένα και να δώσω μερικές πληροφορίες για το ανέβασμα, αν ανέβηκε, πού, πότε κ.λπ. Συστήνομαι ως ηθοποιός, αν και έχω πολλά χρόνια να παίξω και νομίζω πως έχω ξεχάσει πώς γίνεται. Είναι όμως το θεμελιώδες στοιχείο του θεάτρου και γι’ αυτό θέλω οτιδήποτε κάνω να το προσεγγίζω ως ηθοποιός πρώτα. Ως ηθοποιός λοιπόν διδάσκω, που είναι και η βασική ασχολία μου τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια, ως ηθοποιός σκηνοθετώ, ως ηθοποιός γράφω. Δεν γράφω να διαβαστούν. Τα θεατρικά έργα δεν γράφονται για να διαβάζονται αλλά για να ανεβαίνουν. Γι’ αυτό από μόνα τους δεν είναι θέατρο. Γίνονται θέατρο όταν τα ανεβάζει ένας θίασος. Γιατί ο θίασος μέσα από τις πρόβες θα βάλει το στοιχείο που λείπει από όλα τα θεατρικά έργα: την δράση. Ο συγγραφέας μας δίνει αυτό που λέγεται σε μια παράσταση κι ο θίασος αυτό που γίνεται, κι έτσι έχουμε θεατρική πράξη. Αλλά “έξις δευτέρα φύσις”, το γύρισα στη διδασκαλία».
