Περιγραφή
«Αγαπηµένο τέκνο της συνάντησης των επιστηµών µε τη λογοτεχνία είναι η ιατρική», έγραφε το 2010 η καθηγήτρια λογοτεχνίας Edwige Comoy Fusaro, παραπέµποντάς µας στην ινδοευρωπαϊκή ρίζα med- (φροντίζω), από όπου το λατινικό mederi (περιθάλπω) και το αρχαιοελληνικό µέδοµαι (µεριµνώ, έχω την έγνοια, επινοώ, σχεδιάζω, κατορθώνω). Η ίδια τόνιζε επίσης πως η ιατρική είναι «η λιγότερο επιστηµονική µεταξύ των επιστηµών, όντας πιο κοντά στις επιστήµες του Ανθρώπου –η πιο ανθρώπινη µεταξύ τους– καθώς είναι ιδιαίτερα αισθητός ο “λογοτεχνικός” της χαρακτήρας στην κλινική της πράξη». Εκεί δηλαδή –ας προσθέσω– όπου ο γιατρός δηµιουργεί την αναγκαία «θεραπευτική σχέση» εντός της οποίας θα συζητήσει µε τον πάσχοντα και θα αναζητήσει µε την κλινική του εξέταση την παθολογική σηµειολογία την οποία θα «µεταφράσει» νοσολογικά, καταφεύγοντας στην τρέχουσα επιστηµονική γνώση, για να διατυπώσει µια διάγνωση και να σχεδιάσει µια θεραπεία.
