Περιγραφή
Παραπονούμενος για την ασθενή του μνήμη σε κάποιες βαριάντες, ο Κράμνικ αναθυμάται τα σχολικά του χρόνια: Ξεχνούσα όλες τις ημερομηνίες στην Ιστορία . Για να του απαντήσει ο Λοτιέ: Υπάρχουν και χειρότερα· εγώ θυμόμουν όλες τις ημερομηνίες αλλά τίποτα από ό,τι είχε γίνει σ αυτές . Ταυτόχρονα, ο Μπαρέεβ θυμάται πως υπήρχαν όντως και κάποιες μέρες πραγματικής χαλάρωσης, όταν φέρ ειπείν την ισοπαλία μετά τη 13η παρτίδα ακολούθησε σάουνα, τζακούζι, ταινία και ύπνος από τα μεσάνυχτα ως τις έντεκα το πρωί . Μόνο η σεξουαλικότητα ήταν ανύπαρκτη και απαγορευμένη. Υπήρχαν καθόλου γυναίκες; , ρωτά ο Λεβιτόβ. Καμία γυναίκα στις σημειώσεις μου. Και για να μην υπάρχουν στις σημειώσεις μου, δεν υπήρχαν πουθενά , απαντά ο Μπαρέεβ. Ο Λοτιέ θα είναι ακόμα πιο παραστατικός όταν περιγράφει πόσο έντρομα τους κοίταζε προς το τέλος του ματς, όταν τα πράγματα είχαν φτάσει σε σημείο τρέλας , η καμαριέρα: Μας έβλεπε σαν άγρια θηρία, αξύριστους, άπλυτους, να κοιτάμε σαν πεινασμένοι λύκοι . (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
