Περιγραφή
Εκ πρώτης όψεως, η συζήτηση για τον ρόλο του Βύρωνα Θεοδωρόπουλου στη διαμόρφωση της ελληνικής ιστορίας δεν φαίνεται να είναι τόσο περίπλοκη υπόθεση. Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους διπλωμάτες του ελληνικού κράτους· ίσως ο πιο επιτυχημένος και ο πιο σημαντικός. Λίγοι θα μπορούσαν να τον συναγωνιστούν σε αυτό το πεδίο -μεταξύ τους, ας αναφερθούν ενδεικτικά ο Παναγιώτης Πιπινέλης, που αδίκησε τον εαυτό του με τις επιλογές της τελευταίας περιόδου της ζωής του· ο Ιωάννης Γεννάδιος (αλλά μονίμως σε μια συγκεκριμένη θέση, τη διπλωματική αποστολή στο Λονδίνο)· ή ο Δημήτρης Μπίτσιος και ο Πέτρος Μολυβιάτης -σε ρόλους, όμως, και πρόσθετους του διπλωμάτη, σε ρόλους καθαυτό πολιτικών σχεδιαστών. Το παρόν άρθρο θα αποπειραθεί να πάει πιο πέρα από αυτή τη σχετικά απλή διαπίστωση. Θα αναζητηθούν κάποιοι από τους διαύλους που διαμόρφωσαν την κοσμοαντίληψη του Θεοδωρόπουλου, αλλά και της γενιάς των διπλωματών στην οποία ανήκε. Θα συζητηθούν, δηλαδή, με αφορμή αυτή την κομβική προσωπικότητα της ελληνικής διπλωματίας, οι ευρύτερες «ροές» και τάσεις της. […] (Ευάνθης Χατζηβασιλείου: Ο Βύρων Θεοδωρόπουλος και οι ελληνικές εμπειρίες της μεταπολεμικής Ανατολικής Μεσογείου)
