Περιγραφή
…Η νοημοσύνη μας από τον Νόμο της Αιτιότητος γλυστρά και φεύγει απαρατήρητη, απαλά και αθόρυβα. Προκαταλαμβάνοντας τον Κρόνο/χρόνο τείνει να διαχυθή αδιαφοροποίητη στο δίκτυ της συγχρονικότητος, χωρίς όμως να παρακωλύει τον Νόμο της Αιτιότητος στην λειτουργία του. Θαυμάζοντας, βλέπουμε και βλέποντας, θαυμάζουμε… Θαύμας, η δύναμις της ψυχής του όντος και Ίρις, η αενάως νέα κόρη, προστάτις της καθαρότητος του βλέμματός μας. Ο Θαύμας πατέρας γεννά την νοερή όρασι, την Ίριδα, ώστε με τις προϋποθέσεις της καθαρότητος του βλέμματος, κόρης των ματιών μας, γινόμεθα αιτία του θαυμασμού του κόσμου, κοσμήματος της δημιουργίας… (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
